فرازی از وصیت نامه شهید حمید صادقی : خدایا! بیشترین و بزرگترین کاری که می توانستم بکنم همین بود که به جبهه بیایم به امید هجرت به سوی تو.
بعد از آزادی خرمشهر که به مرخصی آمده بود هنگام درو کردن گندم ها ناگهان گفت من که از این گندم ها چیزی نمی خورم پس این همه عجله برای چیست؟