شهید جعفر نامنی

شهید جعفر نامنی فرزند یدالله در سال 1345 در شهرستان تهران متولد شد. از همان کودکی به پدر و مادرش احترام می گذاشت و از روحیه ایثارگری و از خودگذشتگی بالایی برخوردار بود. چند سالی از عمرش نگذشته بود که از پدر می پرسید: بابا! امام زمان (عج) چگونه ظهور می کند؟ از همان زمان عاشق و شیدای ایشان بود. در کنار تحصیل به پدرش نیز کمک می کرد و روزهای جمعه همراه پدر سر کار می رفت. این نهال نوپا به ثمر نشست و با پای نهادن به مدرسه، گل وجودش شکفته شد. دوران ابتدایی و راهنمایی را در زادگاهش با موفقیت به پایان رساند و دوران دبیرستان را در شهر سبزوار آغاز نمود. بعد از پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی، با وجود سن کم در پایگاه بسیج ثبت نام کرد. روزها به مدرسه می رفت و شب ها بیشتر اوقات در پایگاه بسیج بود. پاسداری از پایگاهها و مساجد را وظیفه خود می دانست و 3 بار هم حفاظت از بیت حضرت امام در جماران را برعهده داشت. وی با آغاز جنگ تحمیلی، آماده حضور در جبهه های نبرد حق علیه باطل شد. اولین بار در سال 1361 پا به جبهه نهاد. در چهارمین مرحله عزیمت به جبهه از ناحیه پا مجروح شد. در عملیات فتح المبین شرکت نمود که برای شهید بسیار خاطره انگیز بود. در دوران دبیرستان برای ششمین بار به جبهه شتافت و همزمان موفق به اخذ دیپلم در رشته فرهنگ و ادب از دبیرستان فقیه گردید و بلافاصله در کنکور سراسری در رشته کاردانی امور پرورشی در مرکز تربیت معلم دامغان پذیرفته شد. در سال اول دانشجویی دو بار به جبهه رفت. او هیچ گاه دوست نداشت کسی از رفتنش به جبهه باخبر شود و واقعاً نمونه و الگویی از یک بسیجی مخلص و دوستدار حضرت امام بود. دوستان او به خاطر دارند که همیشه می گفت: امروز باید کمتر حرف زد و بیشتر عمل نمود. بالاخره در سال دوم تحصیلش که برای نهمین بار در عرصه نبرد حضور یافت و سرانجام در تاریخ 1365/10/22 در منطقه شلمچه و در جریان عملیات کربلای 5 ندای حق را لبیک گفت و بر اثر اصابت ترکش به سرش به آرزوی دیرینه اش شهادت رسید. پیکر پاک و مطهر ایشان پس از تشییع باشکوه، در گلزار شهدای شهر سبزوار به خاک سپرده شد.